استاد حاج سلیم موذن زاده اردبیلی در سال 1315 خورشیدی در محله تازه شهر اردبیل چشم بر جهان گشود. صدای خوب در خانواده وی موروثی بوده و«شیخ فرج اردبیلی» پدر بزرگ ؛ «شیخ کریم» پدر استاد سلیم و تمام برادرانش به نام های شادروانان نعیم ؛ رحیم و داود موذن زاده اردبیلی از صدای بسیار خوب برخوردار بوده اند که همه آنان از این نعمت الهی در راه ترویج مکتب اهل بیت (علیهم السلام) به خصوص مناقب و مصائب چهارده معصوم (علیهم السلام ) و عزاداری های محرم بهره جسته اند.
به گزارش انتخاب، مرحوم سلیم موذن زاده اردبیلی که بیش از 60 سال از عمر خویش را صرف اجرای برنامه های نوحه خوانی و مداحی نموده بود. از او حدود دو هزار و 500 عنوان نوار کاست و سی دی مربوط به برنامه های عزاداری و نوحه خوانی موجود هست.
آن مرحوم به‌طور متوسط روزانه پنج ساعت از عمر خود را صرف مداحی کرده و بیش از دو هزار عنوان نوار کاست مربوط به برنامه های او از زمان پیدایش ضبط صوت تاکنون به زبان های عربی ، فارسی و آذری موجود است.
سلیم موذن زاده با معرفی خود به عنوان نوکر پیر آستان مقدس اهل بیت (علیهم‌السلام ) می‌گفت : حنجره من یک موهبت الهی و وقف سید الشهدا (علیه السلام ) است و استفاده از آن در زمینه های غیر از این صحیح نیست.
در ادامه اشعار شاعران آیینی در فقدان مرحوم موذن زاده اردبیلی را می‌خوانیم:
امیر عظیمی
صدیقه‌ی از خدا لبالب زینب
مانند علی به رب مقرب زینب
دل مست شد از تجلیات نامش
هر وقت سلیم خواند زینب زینب
علی اکبر لطیفیان
هر آینه بانوی مقرب، زینب
نزدیکترین آینه ی رب، زینب
گفتیم وفادارتر از هرکس کیست؟
دیدیم «سلیم» گفت: زینب زینب
محمود مربوبی
هرگاه که از سینه نوا کرد«سلیم»
خون بر جگر ارض و سما کرد «سلیم»
با نوحه ی جانگداز «زینب زینب»
خشنود دل آل عبا کرد «سلیم»
ناصر شهریاری
از سوز درون چو خواند زینب زینب
دل را به غمی نشاند زینب زینب
رفت از بر ما سلیم اما عمری
در خاطر شیعه ماند زینب زینب
محمدجواد پرچمی
یکپارچه شد دمش لبالب زینب
خاکستر او سرود هر شب زینب
پر زد سوی کربلا موذن‌زاده
با نغمه‌ی جانگداز «زینب زینب»
رحمان جعفری
پس از عمری فغان و روضه خوانی
مؤذن زاده هم شد آسمانی
مؤذن زاده سلطان نوا بود
صدایش وقف شاه کربلا بود
مَبر از خاطرت تاب و تبش را
نوای نابِ زینب زینبش را
مؤذن زاده را احساس گفتند
غلام حضرت عباس گفتند
مؤذن زاده داوودی دگر بود
ز اسرار «فنادا» با خبر بود
نه تنها عمری از عشق علی خواند
خدا داند که در خط علی ماند
نه تنها او عزیز آذری هاست
مؤذن نور چشم حیدری هاست
نگو تنها و تنها او صدا داشت
بگو تبلیغ درسِ کربلا داشت
بخوانی گر حدیث خوبی اش را
بدانی علتِ محبوبی اش را
که او را امتیاز اخلاص او بود
صداقت بر مؤذن آبرو بود
از امشب همنشین او کلیم است
حسین خود میزبان حاج سلیم است
